Zoeken

De tijdlijn

Tekst fragment

“Als we vallen, vallen we met z’n allen. Is dat geen troostrijke gedachte? Samen de afgrond in. Maar laten we niet vallen, laten we springen.”

Tekstfragment uit Sevenup

Voorstelling

Al langere tijd bestonden er plannen voor een samenwerking tussen theaterfirma Growing up in Public en het mime-collectief Suver Nuver. Er waren al wat dwarsverbanden; Growing up-regisseur Jeroen Kriek doet al geruime tijd productiewerk voor Suver Nuver-voorstellingen en Suver Nuver-speler Peer van den Berg begeleidde de Growing up-voorstellingen Neushoorns in juli en The Waste Watchers. Maar samen op de vloer staan was nog niet eerder gebeurd. De twee groepsculturen (het zelfgeschreven, actueel repertoire van Growing up versus de zelfonderzoekende mimevoorstellingen van Suver Nuver) zouden ons inziens een ook voor het publiek interessante theatrale botsing opleveren. Als artistiek uitgangspunt werd gekozen voor de zeven hoofdzonden (Hebzucht, Onkuisheid, Gramschap, Nijd, Hoogmoed, Traagheid en Onmatigheid), met name ook door de morele -en moralistische- implicaties van dit thema en het bijbelse aspect; niet iets ongewoons voor Growing up. De voorstelling zou door de zeven leden van de groepen gemaakt moeten worden, met als eindregisseur Peter Eversteijn.

Vanwege de twee verschillende groepsculturen is ervoor gekozen ruim van tevoren aan de slag te gaan, door middel van avonden die telkens één van de hoofdzonden als uitgangspunt hadden. Zo liet Dette Glashouwer ons een boottocht over het IJ maken op de avond 'Hebzucht' en zette Daphne de Bruin ons op de avond 'Onmatigheid' in het Utrechtse Werftheater grote hoeveelheden slagroomsoesjes voor. Deze avonden leverden nog geen concrete scènes, maar zorgden wel voor een kennis en verdieping van het materiaal (de zeven hoofdzonden) en onze eigen morele houding daar tegenover (wat betekenen die hoofdzonden nu nog voor ons?) Zo lijkt de zonde 'Traagheid' niet zo ernstig, maar als je je bedenkt dat het ook (moedwillige) traagheid van de Amerikanen was om in WO2 niet de aanvoerlijnen naar de concentratiekampen te bombarderen, dan wordt duidelijk dat er aan veel van de hoofdzonden een dubbele kant zit.

De groep (de zeven spelers/makers) koos ervoor een voorstelling te maken waarin de zeven hoofdzonden niet 'door elkaar' maar voortdurend aanwezig zouden zijn, aan de hand van de aan Bertolt Brechts 'Die sieben Todsunden' ontleende tweelingzusjes Anna (Daphne de Bruin en Dette Glashouwer). De tocht van die Anna's vormde, min of meer, de rode draad van de associatief opgebouwde voorstelling. Tevens werd unaniem besloten van de voorstelling een 'beeldvoorstelling' te maken, d.w.z. wel tekst bevattend maar gestuurd door het beeld en de overgangen in dat beeld. Dit vooral ook met het oogpunt op de festivals.

Poster

Poster Sevenup

Foto


Sevenup