Zoeken

De tijdlijn

Tekst fragment

“Man: Nee, dan vroeger.
Vrouw: Je zegt het.
Man: Dat waren nog eens tijden.
Vrouw: Je haalt me de woorden uit de mond.
Man: Weet je nog? Half drie?
Vrouw: Half drie. Zal ik half drie vergeten?
Man: En tien voor een dan?
Vrouw: Ja! Tien voor een, dat was prachtig. Dar duurde en dat duurde.
Man: Toen waren we gelukkig.
Vrouw: Zielsgelukkig.
Man: Je wist wat je had.
Vrouw: Dat heb je nu niet meer.”

Fragment uit Engelen hebben geen Vleugels

Voorstelling

Na eerdere samenzweringen in Het niest op de Eend en Koppig Koppig stelden Daphne de Bruin en Frans van Deursen opnieuw een muzikale theaterproductie samen, waarin de relativiteitstheorie het moet opnemen tegen Spielbergiaanse dramatiek en songfestivalballades worden afgewisseld met buitenaardse blues.

Geen transparante zieltjes en engelengeduld, maar eenslijtageslag met de moed der wanhoop. In het desolate landschap van een liefde die zijn glans verloren heeft, pogen een man en een vrouw terug te vinden wat zij samen zijn kwijtgeraakt. Eens waren zij engelen die eeuwig door het universum zouden reizen. Blijkbaar zijn zij onderweg hun vleugels verloren en behoort terugkeer naar de vierde dimensie niet meer tot de mogelijkheden. Maar als je onlosmakelijk met elkaar verbonden bent, blijf je proberen. Tot het bloed eruit spat.

Poster

Poster Engelen hebben geen Vleugels

Foto


Engelen hebben geen Vleugels