Voorstelling
Zorg en de Droomcentrifuge vertelt het verhaal van Zorg, een postbode van 40 en een half (bijna 41), die door de gebeurtenissen op zijn werk en in zijn privé-leven de geestelijke uitputting nabij is. Als zijn moeder op sterven komt te liggen, als zijn postkarretje wordt gestolen door een straatbende en als hij een forse uitbrander en ontslag van zijn chef krijgt, draait Zorg volledig door.
Uit de inleiding van Rob Klinkenberg bij Zes Burgerlijke Drama’s:
“In schril contrast met de levenslust staat het feit dat alle zes stukken eindigen met de dood van hun hoofdpersoon. Toch hebben we hier niet met tragedies te maken. Het zijn eerder moderne moraliteiten, gevechten tussen goed en kwaad waarin er geen winnaars zijn. Feld neemt sociale en politieke thema’s tot vertrekpunt, en neemt daardoor een bijzondere positie in. Altijd kiest hij partij voor het individu. En dat individu gaat ten onder aan krachten die sterker zijn dan hij of zij. In ‘Zorg en de Droomcentrifuge’ zien we een postbode tegenover de verloedering van de stad. En de chef van de postbode laat zijn employe geheel volgens het nieuwe sociaal-democratische denken voor diens eigen bestwil (en dat van de markt) verrekken.”
